Hoe nu verder? Dat is een uitspraak die ik de laatste weken best vaak heb gehoord. Hoe nu verder, nu alle maatregelen rond corona versoepeld zijn en we de draad weer oppakken. Hoe nu verder, nu we ons plekje in de kerk weer mogen innemen, maar we het thuis ook wel aangenaam vonden. Hoe nu verder, met alle extra middelen in het onderwijs waardoor het lijkt alsof de werkdruk nog meer toeneemt? Hoe nu verder, misschien kun je het zelf wel aanvullen met jouw persoonlijke vraag.
Na een periode van bovengemiddelde inspanning komt er altijd een terugslag. En het lijkt er een beetje op dat we nu in die fase zitten. Als alles weer normaal lijkt te worden komen we weer toe aan onze eigen persoonlijke vragen. Maar ook in de groepen zien we dat ‘de knop omzetten’ voor iedereen niet even gemakkelijk is. Juist in deze week hoorde ik dat psychische problemen onder kinderen en jongeren toegenomen zijn.
Toch is het niet mijn intentie om op de ‘Dag van de leraar’ een sombere boodschap af te geven. Juist niet! Want het is heel bijzonder dat er voor dit schooljaar weer zulke mooie plannen gemaakt zijn waarbij merkbaar is dat we de kinderen graag centraal zetten. En de kinderen, daar doen we het voor! Elke dag weer!
En als je werkt in het christelijk onderwijs dan heeft dat nog een extra dimensie. Want we mogen de kinderen verhalen vertellen die getuigen van hoop voor de toekomst. Wij mogen met de kinderen liederen zingen van verlangen, van liefde en vreugde. We wijzen hen op de Hem die al zijn wijsheid en liefde met ons gedeeld heeft. En dat alles mogen we gebruiken om voor de kinderen een wegwijzer te zijn, een soort heraut van hoop!
Samen mogen we laten zien dat dat het verschil maakt in deze wereld. Als we dat mogen meegeven aan leerlingen dan geven we van het beste wat we zelf ook ontvangen hebben. Dan kunnen we inderdaad verder met elkaar in onze scholen, in de klassen en met de leerlingen
Als ik dan bovendien beluister dat er plannen zijn om opnieuw de salarissen te verhogen dan ben ik daar blij om. Omdat ik het gevoel heb dat er in de maatschappij zo langzamerhand een kentering komt. Waar zouden we zijn zonder meesters en juffen? Wat moet er dan worden van onze kinderen?
Daarom op 5 oktober even in de spotlights. Meesters en juffen als Herauten van Hoop.
Dank voor jullie inzet en betrokkenheid, ook in dit jaar.
Helemaal mee eens! Mooi beschreven Gert!