Aan het einde van toch wel een bijzonder jaar ontkom je er niet aan om even achterom te zien. 2022 is een bijzonder jaar geweest voor het onderwijs. Na een begin met een lockdown vanwege COVID 19, kregen we al snel te maken met de komst van een nieuwe stroom leerlingen in onze scholen. De oorlog in de Oekraïne deed velen vluchten naar het westen van Europa. Als snel waaierden de gevluchte slachtoffers uit over ons land en werd aan ons de taak gegeven om ervoor zorg te dragen, dat ook deze kinderen onderwijs zouden krijgen. In een werkelijk ongelooflijk tempo werden gezamenlijk, denominatief overstijgend, plannen gemaakt en scholen ingericht. Ik sta elke keer weer versteld van de veerkracht van meesters en juffen, die al het nodige op hun bordje hebben liggen. Ook deze kinderen werden in hun harten gesloten en er zijn velen uren extra gewerkt om alles in goede banen te leiden.

Maar het jaar bood ons nog veel meer. We zagen politici die niet meer weten hoe ze het debat moeten voeren en elkaar persoonlijk op de korrel nemen. We zagen boze boeren, die nagenoeg een staatsgreep probeerden te plegen door onze nationale driekleur te misbruiken, uit wanhoop om hun probleem voor het voetlicht te krijgen. En na een winter met de ramen open om te kunnen ventileren, moeten nu de ramen weer dicht, omdat we de gasrekening nauwelijks meer kunnen betalen. En dan nog maar te zwijgen over de gevallen van grensoverschrijdend gedrag, mensonterende arbeidsomstandigheden in de voorbereiding naar een wereldkampioenschap voetballen en nog veel meer…

Als leerkracht ben je vaak op zoek naar mooie voorbeelden uit het leven van volwassenen om ze daarmee aan kinderen te leren hoe ze het beste die volwassenheid kunnen bereiken. Als ik eerlijk ben, dan was het in 2022 niet gemakkelijk die te vinden. Gewoon onvoorbereid met de leerlingen het jeugdjournaal kijken is bijna pedagogisch onverantwoord geworden…

Maar, daar hebben we natuurlijk wat op gevonden. Als iets niet meer normaal vanzelfsprekend in het leven te vinden is, moeten we het kennelijk gaan aanleren in het basisonderwijs. En, voilà, een nieuw vakgebied werd geboren: burgerschapvorming. Alle basisscholen hebben van overheidswege de opdracht gekregen om hiermee aan de slag te gaan. En zeker niet vrijblijvend, want de overheid ziet toe op de juiste wijze van invullen en uitvoeren. De overheid? Dat zijn toch die mensen die zelf niet weten hoe ze met elkaar het debat moeten voeren? Klopt!
Maar dat is nu juist waar het om gaat! Alle nieuwe dingen worden uitgevonden door juffen en meesters voor de klas. En als zij deze opdracht, zoals elke, nu eens goed oppakken en de inspectie dan komt kijken hoe het gaat, dan kunnen de inspecteurs het melden bij de overheid en dan kunnen ook onze politici leren hoe je op een normale manier met elkaar omgaat, het debat voert en komt tot een fatsoenlijke afstemming met burgers, boeren en allen die op zoek zijn naar een vreedzame samenleving.

Als we op deze manier invulling geven aan burgerschap dan heb ik toch wel moed voor 2023. Dan moeten we veel, heel veel, investeren in de kinderen in onze klassen. Samen in gesprek, luisteren naar elkaar, werken aan woordenschat zoals respect, wederkerigheid, naastenliefde en zorgzaamheid. Misschien komt het dan ooit goed met onze volwassen wereld…

Ik wens jullie allen een goed en zegenrijk 2023 toe.

Reageer op dit bericht

Emfusio Onderwijsconsult

T: 06-13147902
E: gvtol@emfusio.nl